Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής θα πραγματοποιήσει  την Τρίτη 7 Φεβρουαρίου και ώρα 19:00, στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς, την πρώτη εκδήλωση  του 19ου κύκλου διαλέξεων Ελλήνων Αρχιτεκτόνων με τίτλο “διαλέξεις & διάλογοι”.

Οι Διαλέξεις Ελλήνων Αρχιτεκτόνων αποτελούν ιστορικά εμβληματικό θεσμό του ΕΙΑ καθώς, την τελευταία εικοσαετία, έχουν προσκληθεί και παρουσιάσει το έργο τους σημαντικοί δημιουργοί.  Η παρουσίαση των ποικίλων εκφάνσεων του αρχιτεκτονικού έργου, αλλά και η κριτική τους αποτέλεσαν διαχρονικά χαρακτηριστικά αυτής της πρωτοβουλίας. Η παράλληλη παρουσίαση του έργου δύο αρχιτεκτονικών γραφείων και, στη συνέχεια, ο διάλογος μεταξύ τους αλλά και με το κοινό, θεωρούμε ότι μπορεί να δώσει την αφορμή για δημόσια συζήτηση για την αρχιτεκτονική και τη σχέση της με τους θεσμούς και τις διαδικασίες παραγωγής και κρίσης της, αλλά και τις πολλαπλές εκδοχές της τόσο στον ιδιωτικό όσο και τον δημόσιο χώρο.

Τον γενικό συντονισμό των διαλέξεων εκ μέρους του ΔΣ του ΕΙΑ έχουν οι Αναστάσιος Κωτσιόπουλος, Αρχιτέκτων, ομότιμος καθηγητής ΑΠΘ, Διονύσης Σοτοβίκης, Αρχιτέκτων και Σοφία Τσιράκη, Αρχιτέκτων, καθηγήτρια ΕΜΠ.

Στην πρώτη διάλεξη του κύκλου συμμετέχουν οι:

Γιάννης Γιαννούτσος / Giannis Giannoutsos (Αρχιτέκτων ΕΜΠ, Εικαστικός ΑΣΚΤ)

“ΕΝΘΥΜΗΣΕΙΣ”
Ενθύμηση • Το να θυμάται κάποιος κάτι. Και για τη σύνθεση τί σημαίνει να θυμάσαι; Όταν γράφεις μια μολυβιά στο χαρτί ή χαράσσεις μια ύλη για να φανταστείς τον χώρο και το πώς θα ζει ο “Άλλος” εκεί, αυτή η γραμμή φέρει εντός της όλα όσα έχεις δει και έχεις ακούσει. Και όταν δίνεις σημασία στη γραφή σου αυτή ξαναγυρνάς σε μνήμες, σε βιώματα και καταστάσεις που σε έχουν μπολιάσει και που δυναμικά μεταγράφονται σε κάθε συνθετική σου ενέργεια. Πιθανώς το να θυμάσαι σημαίνει το να μην ξεχνάς το νήμα που σε συνδέει με τα πράγματα. Αναλογιζόμενοι τα παραπάνω θα αναλύσουμε προσωπικά έργα αρχιτεκτονικά και εικαστικά συνδέοντάς τα με “θραύσματα μνήμης”.

Φλώριαν Λιάκος, Ειρήνη-Ελένη Μαρκαντωνάτου, Αλέξης Βισβίνης /  Fiore Architects (Αρχιτέκτονες ΕΜΠ)

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ: ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΡΑΤΟ
Μέσα από προτάσεις μας σε δημόσιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς,  θα αναλύσουμε τη μυητική διαδικασία στη συνθετική μας διαδρομή και θα εστιάσουμε σε τρεις αφορμές που μας έχουν μέχρι τώρα απασχολήσει ιδιαίτερα. Αυτές είναι η ενσωμάτωση των εκάστοτε στοιχείων του τόπου, ο έντονος δημόσιος χαρακτήρας στο έργο μας και η σημασία του, καθώς και η αλληλεπίδραση του κτιρίου με τον χρήστη. Ερευνώντας το αρχιτεκτονικό μας λεξιλόγιο και την εξέλιξη του, αναζητούμε τις συνθετικές αρχές εκείνες που γίνονται επανειλημμένα ορατές όποτε βρισκόμαστε ενώπιον της “tabula rasa” του κάθε οικοπέδου.

Ο Γιάννης Γιαννούτσος γεννήθηκε στο Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ (2005-2011) και της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών (Τομέας Ζωγραφικής, 2011-2016). Κατά τη διάρκεια των σπουδών του, τιμήθηκε με το βραβείο για την “Πρόοδο των Επιστημών και των Τεχνών” από το Θωμαϊδειο ίδρυμα Ε.Μ.Π. Το 2015, ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό πρόγραμμα της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Ε.Μ.Π. “Σχεδιασμός – Χώρος – Πολιτισμός” ως υπότροφος του Ι.Κ.Υ. Το 2019 ολοκληρώνει τη διδακτορική του έρευνα με θέμα “Η αναζήτηση του κοινού τόπου στην αρχιτεκτονική και εικαστική συνθετική διαδικασία” (Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ε.Μ.Π., Τομέας Αρχιτεκτονικού σχεδιασμού – Υπότροφος ΕΛΙΔΕΚ). Το 2016 και το 2017 διδάσκει αρχιτεκτονικό σχεδιασμό στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ενώ από το 2017 μέχρι σήμερα διδάσκει αρχιτεκτονικό σχεδιασμό στο προπτυχιακό του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών ως εντεταλμένος διδάσκων. Παράλληλα από το 2018 είναι συνεργάτης και διδάσκων στο εργαστήριο του Μεταπτυχιακού προγράμματος του Πανεπιστημίου Πατρών. Από το 2015 διατηρεί το προσωπικό του αρχιτεκτονικό γραφείο και εργαστήριο στο κέντρο της Αθήνας.

Ο Φλώριαν – Γιάννης Λιάκος, γεννήθηκε το 1987 στους Αγίους Σαράντα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο από όπου αποφοίτησε το 2014. Ο Αλέξης Βισβίνης, γεννήθηκε το 1989 στη Χαλκίδα. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο από όπου αποφοίτησε το 2016. Η Ειρήνη – Ελένη Μαρκαντωνάτου, γεννήθηκε το 1992 στην Ουάσιγκτον, ΗΠΑ. Σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο από όπου και αποφοίτησε το 2017. O Φλώριαν, ο Αλέξης και η Ειρήνη ιδρύσαν μαζί το αρχιτεκτονικό γραφείο FIORE Architects το 2016 και εδρεύει στην Αθήνα.

Ως αφετηρία, το γραφείο συμμετείχε σε Διεθνείς Αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, όπου και έχει αποσπάσει τέσσερις επαίνους και δύο τρίτα βραβείο, και δύο φίναλιστ σε διαφορετικές διεθνής συμμετοχές. Το 2019 απέσπασε το 1^ο βραβείο στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό προσχεδίων για τη «Δημιουργία Χώρου Εγκαταστάσεων Κοινής Ωφέλειας στο Δήμο Θεσσαλονίκης», όπου εκπονείτε η μελέτη σε συνεργασία με το Δήμο Θεσσαλονίκης με σκοπό την υλοποίηση του έργο τα επόμενα χρόνια, καθώς έχει εγκριθεί χρηματοδότηση για την κατασκευή του από το ΠΔΕ (Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων). Πρόσφατα επίσης απέσπασε και το 1^ο βραβείο για το «Κτήριο Τεχνών Δ. Δασκαλόπουλος» στο Campus του Κολλεγίου Αθηνών-Ψυχικού, όπου και θα έχει  ολοκληρωθεί μελέτη και κατασκευή εώς το 2025.

Παράλληλα έχει αναλάβει το σχεδιασμό κατοικιών και ανακαινίσεων μικρής κλίμακας τόσο στην Ελλάδα όσο και στους Αγίους Σαράντα. Έχουν συνεργαστεί και σε έργα μεγαλύτερης κλίμακας, όπως ξενοδοχειακές μονάδες, με ελληνικά αρχιτεκτονικά γραφεία. Οι FIORE Architects συμμετείχαν με τρία έργα τους στην 9η Μπιενάλε Ελλήνων Νέων Αρχιτεκτόνων  και με ένα έργο στη 10η Μπιενάλε Ελλήνων  Νέων Αρχιτεκτόνων και έχουν αποσπάσει επίσης τον πρώτο έπαινο στα Βραβεία ΔΟΜΕΣ 2018 στην κατηγορία ‘Καλύτερη μελέτη των ετών 2013-2017’ για το έργο τους Νηπιαγωγείο στο Άμεσταρνταμ.

Το 2019 τους ανατέθηκε από το Δήμο Ηρακλείου Κρήτης  και ολοκλήρωσαν την αρχιτεκτονική μελέτη για το σχεδιασμό της περιοδικής έκθεσης «Απηχήσεις της Αρχαιότητας στο έργο του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου» και απέσπασε το δεύτερο βραβείο στην κατηγορία «Innovation, καινοτόμο Concept» στα «Tourism awards 2020».

Τέλος, οι FIORE Architects έχουν προσκληθεί για την παρουσίαση έργου τους σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, ενώ έχουν δημοσιεύσει έργα τους σε πολλά διεθνή μέσα και εκθέσεις όπως την 85^η ΔΕΘ (2021).

#eialectures19

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής (Ε.Ι.Α.) και το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών «Σχεδιασμός Φωτισμού», της Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και Βιώσιμου σχεδιασμού του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.), προκηρύσσουν πανελλήνιο φοιτητικό διαγωνισμό σχεδιασμού πρότυπου φωτιστικού σώματος για προπτυχιακούς/ές και μεταπτυχιακούς/ές φοιτητές/τριες που είναι εγγεγραμμένοι/ες σε Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Ελλάδας.

Οι προτάσεις που θα βραβευθούν καθώς και όλες οι συμμετοχές, θα παρουσιαστούν σε έκθεση και θα δημοσιευτούν στο συνοδευτικό κατάλογο. Στο πλαίσιο του διαγωνισμού θα πραγματοποιηθεί εσπερίδα με συζητήσεις μεταξύ αρχιτεκτόνων και σχεδιαστών φωτισμού που αφορούν στον σχεδιασμό φωτισμού, τις επιδράσεις του φωτός στον άνθρωπο, στον πολιτισμό και στην επιστήμη.

Οι δράσεις αυτές θα κοινοποιηθούν στο διεθνές δίκτυο της UNESCO, στο πλαίσιο του International Day of Light και αποσκοπούν στο να ευαισθητοποιήσουν, να εκπαιδεύσουν και να συστήσουν έναν γόνιμο διάλογο με κοινό παρονομαστή το φως.

Χρονοδιάγραμμα / Προθεσμίες
26.01.2023  Δημοσιοποίηση προκήρυξης του διαγωνισμού
26.02.2023  Λήξη προθεσμίας υποβολής ερωτημάτων στο info@heliarch.gr
07.03.2023  Ανακοίνωση απαντήσεων στο www.eia.gr
31.03.2023  Λήξη υποβολής συμμετοχών
12.05.2023  Ανακοίνωση αποτελεσμάτων στο www.eia.gr, www.eap.gr

Βραβεία
Α΄ Βραβείο 1000€
Β΄ Βραβείο 600€
Γ΄ Βραβείο 400€

Kριτική επιτροπή
Διονύσης Σοτοβίκης, Αρχιτέκτων, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου Ε.Ι.Α.
Στυλιανός Ζερεφός, Καθηγητής Σχολής Εφαρμοσμένων Τεχνών και  Βιώσιμου Σχεδιασμού Ε.Α.Π.
Κατερίνα Σκάλκου, Αρχιτέκτων – Μελετητής Φωτισμού, Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό Ε.Α.Π.
Κωνσταντίνος Γρίβας, Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού, Τ.Α.Μ. Π.Π.
Μιχάλης Αναστασιάδης, Designer

#lightup

Διαθέσιμο.
Παραγγελία: info@heliarch.gr

ISBN: 978-618-83352-7-1
ΣΕΛΙΔΕΣ: 128
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ: 23×33 εκ.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ & ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ: FINE DESIGN

ΕΙΣΑΓΩΓΗ(απόσπασμα)

Τι σημαίνει ένα Βραβείο Αρχιτεκτονικής;

Αυτή την ερώτηση έθεσε ξανά το Διοικητικό Συμβούλιο του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής το 2022, 22 χρόνια μετά από την θέσπιση των πρώτων Βραβείων Αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα.

Στα πρώτα αυτά βραβεία του 2000 ο πρόεδρος του ΕΙΑ Νίκος Καλογεράς σημείωνε πως ‘ο βασικός σκοπός ενός βραβείου είναι η αναγνώριση της ποιότητας ενός επιτεύγματος στο πεδίο στο οποίο αναφέρεται το βραβείο, πράγμα που σημαίνει όχι μόνο βράβευση του αποτελέσματος αλλά και της προσπάθειας όλων εκείνων που συνέβαλαν στην πραγματοποίηση’, και ότι ‘το γεγονός ότι τα βραβεία απονέμονται στα κτίρια και όχι σ’ ένα από τους δημιουργούς τους, αποτελεί πρόσθετο λόγο ώστε οι κρίνοντες να τα επισκεφθούν και να συζητήσουνε μ’ εκείνους που ζουν σ’ αυτά.’

Τα βραβεία αφορούσαν σε τρεις κατηγορίες έργων, Ι. Ιδιωτική κατοικία, ΙΙ. Έργα του Δημοσίου, ΙΙΙ. Έργα Επαγγελματικής και Κοινής Χρήσης, ενώ το 2013 ενοποιήθηκαν τα ΙΙ και ΙΙΙ και προστέθηκε η κατηγορία των Αποκαταστάσεων, που αποτελούσε ήδη ένα νέο και αυξανόμενο πεδίο απασχόλησης των αρχιτεκτόνων.

Ως κριτήρια επιλογής αναφέρονται τα εξής: ‘Στόχος των βραβείων είναι η επισήμανση και η ανάδειξη εκείνων των σύγχρονων αρχιτεκτονικών πραγματοποιήσεων των οποίων ο κατασκευαστικός, τυπολογικός και μορφολογικός χαρακτήρας, καθώς και η ένταξη στο περιβάλλον, συνθέτουν μια δημιουργική πρόταση με ανανεωτικά στοιχεία, στο πλαίσιο του υφιστάμενου δομημένου περιβάλλοντος.’

Στην αρχή της τρίτης χιλιετίας η θεσμοθέτηση των Βραβείων αποσκοπούσε στην ανύψωση του επιπέδου των υλοποιημένων έργων, συνθετικής, κατασκευαστικής και αισθητικής, μέσω της προβολής τους με εκδόσεις εκθέσεις και ημερίδες, σε ένα πλαίσιο ευγενούς άμιλλας που θα πρόβαλε το σύνολο των συμμετοχών και τα βέλτιστα κατά τη γνώμη της εκάστοτε κριτικής επιτροπής.

Οι διαπιστώσεις των εκάστοτε επιτροπών, όλων ανεξαιρέτως των προηγούμενων διοργανώσεων, όπως και της φετινής, παραμένουν οι ίδιες, φανερώνοντας ορισμένες σταθερές της σύγχρονης αρχιτεκτονικής παραγωγής στην Ελλάδα: την ποσοτική και ποιοτική πρωτοκαθεδρία της ιδιωτικής, κυρίως εξοχικής  κατοικίας, και την  σχεδόν πλήρη απουσία σημαντικών έργων του δημοσίου και διαμορφώσεων αστικών δημόσιων χώρων – παρόλο που την τελευταία εικοσαετία έχει εκπονηθεί πλήθος διαγωνισμών, οι περισσότεροι εκ των οποίων δυστυχώς παραμένουν μη υλοποιημένοι. Φέτος συγκεκριμένα, από τις 96 συμμετοχές που κατατέθηκαν, οι 54 ανήκουν στην κατηγορία της κατοικίας και οι λοιπές κυρίως σε έργα κοινής χρήσης και διαμορφώσεις εσωτερικών χώρων.

Η πολιτεία δεν ενδιαφέρεται για τον δημόσιο χώρο και η ελληνική κοινωνία επενδύει τις καλύτερές της δυνάμεις σε ιδιωτικά έργα, σε αντίθεση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα δημόσια έργα αποτελούν πηγή εθνικής και τοπικής υπερηφάνειας, προσφέροντας καλύτερες συνθήκες καθημερινής διαβίωσης, σε ένα ποιοτικό περιβάλλον, στους πολίτες. Εμείς ιδιωτεύουμε και δεν επενδύουμε στον κοινό μας, δημόσιο χώρο.

Μπορεί ως εκ τούτων να διατυπωθεί ένας συγκροτημένος λόγος μέσα από τα συγκεκριμένα παραδείγματα που υποβάλλονται, που να είναι  υποδειγματικός για την ελληνική αρχιτεκτονική σήμερα;

Η εποχή μας φαίνεται να κυμαίνεται ανάμεσα σε δύο παραδείγματα, ανάμεσα σε μια αρχιτεκτονική της φαντασμαγορίας, με εντυπωσιακά κτήρια υψηλής ποιότητας και προϋπολογισμού, και σε μια αρχιτεκτονική που θέτει ως προτεραιότητα κοινωνικά και ενεργειακά περιβαλλοντικά ζητήματα. Η ποσότητα επηρεάζει την ποιότητα των κατασκευών αλλά κυρίως το περιβάλλον, και αν οι πλανητικές μεγαλουπόλεις έχουν να αντιμετωπίσουν στεγαστικά ζητήματα σε αφάνταστες κλίμακες, η αρχιτεκτονική στην Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει το ζήτημα της λαίλαπας του τουρισμού σε σχέση με την ύπαιθρο και τις παρεμβάσεις στο φυσικό τοπίο. Μέσα από αυτά τα ερωτήματα που θέτει η εποχή μας αναδεικνύεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά ως μείζον, κεντρικό ζήτημα της αρχιτεκτονικής αυτό του πλαισίου αναφοράς / περιβάλλοντος, ως context (όχι ως μεταμοντέρνου contextual formalism).

Το ζήτημα του context είναι αυτό που βρίσκεται στην καρδιά του σκεπτικού που ανέπτυξε κατά τη διαδικασία η επιτροπή επιλογής.

Τα φετινά βραβεία διαφέρουν από άλλες χρονιές, με την θέσπιση του Βραβείου Αρχιτεκτονικής, καθώς τα μέλη των κριτικών επιτροπών, μην έχοντας την επιλογή βράβευσης έργων που εμπίπτουν σε διαφορετικά προγράμματα και κατηγορίες οφείλουν να διατυπώσουν ένα σκεπτικό κρίσης που να αποτελεί  έναν παραδειγματικό λόγο στην παρούσα συγκυρία.

Η διατύπωση όμως κριτήριων, παρά την συνήθη παράθεση τους πριν από οποιαδήποτε διαγωνιστική διαδικασία, στην πραγματικότητα δεν προϋπάρχουν, αλλά προκύπτουν κατά την κρίση, μέσα από την ανίχνευση των προθέσεων και των αντινομιών των αρχιτεκτόνων, αλλά και των μελών της επιτροπής στην προσπάθεια τους να συγκλίνουν σε ένα αποτέλεσμα, όπως συνδιαμορφώνονται από-, και σε διάλογο με-, τα έργα που έχουν υποβληθεί.

Ένα αρχιτεκτονικό έργο, δεν κρίνεται ως ένα απλό άθροισμα των τριών κριτηρίων του Βιτρουβίου, αλλά αποτελεί πολύ πιο σύνθετο κατασκευαστικό-χωρικό-κοινωνικό-οικονομικό-πολιτιστικό-αισθητικό-βιωματικό εγχείρημα – πολύ-παραγοντικό, όπως δεν κουραζόταν να το περιγράφει ο Δημήτρης Φατούρος. Σημαντικό εργαλείο σε αυτή την προσπάθεια, πέρα από τα σχέδια και τις φωτογραφίες που υποβάλλονται αποτελεί η επίσκεψη των έργων, η εμπειρία του κατασκευασμένου και βιωμένου χώρου, που εμπλουτίζεται με την εκ του σύνεγγυς συζήτηση με τους αρχιτέκτονες, τους ιδιοκτήτες και τους χρήστες.

Αυτή θεωρούμε ότι είναι η μεγαλύτερη συμβολή του Βραβείου Αρχιτεκτονικής του ΕΙΑ, αν μπορεί να συνεισφέρει στο ελάχιστο σε μία  ουσιαστική συζήτηση για την αρχιτεκτονική σήμερα. Η απρόσμενη απονομή του Βραβείου ισοδύναμα σε δύο έργα, το 2022, καθώς και οι λοιπές διακρίσεις έργων στην πόλη και το ύπαιθρο, οφείλεται στη δυναμική αυτής της διεργασίας.

………

Το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (ΤΑΜ ΠΠ) και η Ομοσπονδία Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδας (ΟΣΦΕ), σε συνεργασία με το Πρόγραμμα Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Λευκωσίας (ΠΦ UNIC), προκηρύσσουν Φοιτητικό Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Ιδεών ενός σταδίου με τίτλο:
“Φαρμακείο 2030: Φοιτητικός Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός Ιδεών για τον Χώρο του Πρότυπου Ελληνικού Φαρμακείου Κοινότητας”.
“Pharmacy 2030: Student Architecture Ideas Competition for the Space of the Model Greek Community Pharmacy”

ΟΡΑΜΑ
Σήμερα, η χωρική φυσιογνωμία του ελληνικού (και όχι μόνο) φαρμακείου δεν προάγει τον σύγχρονο ρόλο του κοινοτικού φαρμακοποιού όπως αυτός καταγράφεται στην έκθεση στόχων της Διεθνούς Φαρμακευτικής Ομοσπονδίας (FIP). Το ελληνικό φαρμακείο προβάλλει έντονα τον εμπορικό του χαρακτήρα, αντιμετωπίζοντας τον επισκέπτη ως πελάτη και καταναλωτή σκευασμάτων και παραφαρμακευτικών προϊόντων.

Αντίθετα, στην έκθεση της FIP αναφέρεται πως η πώληση είναι απλά ένα μικρό κομμάτι των υπηρεσιών που το φαρμακείο του 2030 καλείται να παρέχει, ενώ η προσωπο-κεντρική προσέγγιση των αναγκών του επισκέπτη και η παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας είναι το κυριότερο ζητούμενο. Οι στόχοι της FIP για το φαρμακείο κοινότητας του 2030 προδιαγράφουν υπηρεσίες, (όπως για την προαγωγή της υγείας, την πρόληψη και την αντιμετώπιση των νόσων), που απαιτούν πολύ διαφορετικές χωρικές ερμηνείες από τις επικρατούσες στην ελληνική (και όχι μόνο) πραγματικότητα.

Επομένως, η φιλοσοφία λειτουργίας του φαρμακείου θα αλλάξει. Ο χώρος του φαρμακείου όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, θα χρειαστεί να διαφοροποιηθεί σημαντικά. Νέοι χώροι και λειτουργικές ενότητες θα προστεθούν, το διάγραμμα ροής του θα αλλάξει, και η φυσιογνωμία του εσωτερικού περιβάλλοντός του θα απαιτήσει αναπροσαρμογές έτσι ώστε να υποστηρίξει τον νέο ρόλο του φαρμακοποιού κοινότητας και την παροχή υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.

ΣΚΟΠΟΣ
Σκοπός του διαγωνισμού είναι να διατυπωθούν καινοτόμες αρχιτεκτονικές προτάσεις και ιδέες που να αναδεικνύουν τους στόχους της Διεθνούς Φαρμακευτικής Ομοσπονδίας (FIP) για το φαρμακείο κοινότητας του 2030, με επίκεντρο τον άνθρωπο και τις παρεχόμενες σε αυτόν υπηρεσίες υγειας. Το πρότυπο ελληνικό φαρμακείο φιλοδοξεί να αποτελέσει μία ουσιαστική παροχή της πόλης, και της γειτονιάς για το σύνολο της κοινότητας, και ειδικότερα για άτομα που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες.

Ο αρχιτεκτονικός οραματισμός έχει τη δυνατότητα να επηρεάσει δυναμικά, και με κοινωνική ευαισθησία την εξέλιξη της φυσιογνωμίας του πρότυπου ελληνικού φαρμακείου.

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ
Διοργανωτές του Διαγωνισμού είναι η Ομοσπονδία Συνεταιρισμών Φαρμακοποιών Ελλάδας (ΟΣΦΕ) σε συνεργασία με το Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών (ΤΑΜ ΠΠ). Η πρωτοβουλία για τον διαγωνισμό ξεκίνησε από την ΟΣΦΕ σε συνεργασία με το Τμήμα Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Λευκωσίας (Πρόγραμμα Φαρμακευτικής) (ΤΕΥ-ΠΦ UNIC).

Το ΤΑΜ ΠΠ ευθύνεται για τον σχεδιασμό του διαγωνισμού, εποπτεύει και εξασφαλίζει τη διεξαγωγή του. Επιστημονικοί υπεύθυνοι για τη σύνταξη της προκήρυξης είναι οι: κ. Κωνσταντίνος Γρίβας, Αναπληρωτής Καθηγητής ΤΑΜ ΠΠ, κ.Βασίλης Μπιρλιράκης, Φαρμακοποιός και Πρόεδρος της ΟΣΦΕ, η κα Αλίκη Πελετίδη, Λέκτορας Φαρμακευτικής Πρακτικής του ΤΕΥ (ΠΦ) UNIC και ακαδημαϊκή υπεύθυνη της ΟΣΦΕ, και η υποψήφια διδάκτωρ του ΤΑΜ ΠΠ, κα Ευγενία Ολυμπία Σπαθή, Αρχιτέκτων Μηχανικός ΕΜΠ, η οποία εκτελεί και χρέη Γραμματέως του Διαγωνισμού.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.